Gevarenwinkel #25 Festival - Dag 1 Buurtdag Varenwinkel (Herselt) (24-08-2023) reporter & photo credits: Freddie info organisatie: Gevarenwinkel © Rootsville 2023

Sinds 2017 ontstond op dit gezellige festival een extra dag die zo als 'Buurtdag' in het leven werd geroepen. Een dag die niets met de blues & roots gemeen heeft maar tot doel had de buurt & co naar deze festivalweide te lokken, iets wat ook lukte. De formule was toen een groep als support act met als afsluiter een headliner en zo was de camping al aardig gevuld met de door jaren aangegroeide meute bluesfans. Een enorm succes was in 2022 'Cooking With Knopfler' met Bart Buls en David Piedfort.

Is het nu door toedoen van het 25-jarig bestaan of zijn er sommigen nog onder invloed van een Delirium, feit is dat we dit jaar maar liefst 5 bands op ons bord krijgen. Zo zijn er de 'Die Hards' die al sinds het begin van deze buurtdag als fanfare de menigte kwamen te verwelkomen. Zij krijgen nu in de vorm als Big band met toevoeging van drums, gitaar en een vocaliste een plaatsje op het podium. Verder is er 'Alcatraz' de coverband waarbij 'onze ollander van Gevarenwinkel' de drumsticks hanteert. Komt er nog bij de 'Cover Up' band die al 2 maal de voetbaltent 's morgens al aan het drinken kregen. Als absolute headliner is er een Tjechische tribute band van de 'Fab Four' en de vele camping gasten terwille is er tussendoor ook nog 'Le Noise', en zo zitten we bij Neil Young en de periode van 'Crazy Horse'. Iets of Iemand die hier wel zal aan verdienen zijn de royalties van Neil Diamond alsof we 'Sweet Caroline' dan nog niet beu zijn.

En toch....toch was er op woensdagavond iets wat me richting site van het festival trok, alsof er een verrassing op til stond. Dus zoiets als een pre-buurtdag maar dan in eerste instantie om de talrijke vrijwilligers te plezieren en uiteraard om te proeven of de 'Estaminet' wel van een goed jaar is. Alles stond klaar op een paar minuscule point finals en zelfs de eersten op de camping waren al gearriveerd. Bij het betreden opperde ik nog het idee om 25 witte kippetjes los te laten op dit erf maar de tak van de politieke dynastie Claes heeft hier een groen kantje en als dierenactiviste pur sang werd dit voorstel dan door Ilka meteen naar de poubelle verwezen.

Wat was er dan op deze nog zomerse woensdagavond wel te beleven. Wel er zou nog een generale repetitie plaats vinden door de 'Die Hards feat. Renee Bonne'. Deze fanfare met 'Big Band' allures ontstond uit het verleden van één van de vele 'St. Cecilias' hier in de streek. Of ze ook voor 'Gevarenwinkel' een nationale hymne hebben ingestudeerd gaan we pas op donderdagavond ontdekken.

We kunnen uiteraard al niet de ganse playlist hier gaan beschrijven want dan is er op de buurtdag geen fun meer aan. Dat er werd mee gewiegd was al meteen een feit, of kwam dit door de eerste glazen 'Estaminet'. Ik probeerde nog enkele ol'school namen van de bandleden te ontfutselen maar kwam wat bedrogen uit. Dus geen 'Boer Coene' want dat is hier gewoon de erf van 'Vic Varenwinkel' en 'Wannes Raps' was ook al niet uit het korenveld komen opdagen, evenmin als Jef de smid. Benieuwd toch hoe 'De Mannekes van Plezier' dan morgen wel zullen klinken.

De verrassing van de avond was er dan eentje van 'De Piemeltjes'. Neeje, niet de nieuwe band van Wim Opbrouck maar een folk trio met en rond zanger-accordeonist Bram 'Poes'. Geen feestprogramma maar een set met lekker luisterende folk muziek. Een driestemmige band die er best wel mag wezen. Folk muziek heeft als bijwerking dat het feesten uit de avond wordt getrokken, of we moeten het hebben over 'Irish Folk', en er tijd wordt gemaakt om te luisteren en daarmee vielen de youngsters Jef, Bram en Jochen zonder werk aan 'den tap'. Voor sommigen onder ons waren deze 'Piemeltjes' geen verrassing meer maar de meesten onder de aanwezigen bleven achter met een open gespreide mond van bewondering. Het bier staat koud en is goedgekeurd en zo maken we ons met z'n allen op voor morgen want dan zijn er de mannekes van plezier op de Buurtdag!

Tegen de klok van 05.30PM gaan de poorten van 'Gevarenwinkel' open en kunnen we met zekerheid stellen dat het wel nog een ganse dag covers zal regenen. De regen stopte ermee nog voor dat de eerste bezoekers het terrein kamen te betreden en dat kon je met dit kwakkelweer reeds als zeer positief beschouwen. Als vanouds staat ook nu 'Doctor Blues' klaar om zijn taak als 'MC' met verve uit te gaan voeren. Een lintje doorknippen is er niet bij, de yell die het ganse weekend over 'Gevarenwinkel' zal klinken is meer dan duidelijk. Varenwinkel hier is 't doen...

De eerste coverband is ontstaan bij de broertjes Marcel en Michel Schellens maar en met toevoeging van drummer Johan van der Bulk kregen we zo de band 'Alcatraz'. Vorig jaar kwam Michel helaas te overlijden en begon 'Alcatraz' logischer wijze een beetje te zwalpen. Willy Voordeckers kwam ze als bassist ter hulp en dus konden de repetities terug beginnen. Michel zal tevereden toekijken van hierboven dat de creatie van hem en zijn broer hier zo maar op het grote podium deze buurtdag mogen openen.

Met een basintro door Willy Voordeckers werd dan meteen zo ook Michel er bij betrokken en openen die van 'Alcatraz' met die overbekende tune van 'Emerson, Lake & Palmer' waarna het concert pas echt op gang kwam met brother Ray's million selling hit 'Unchained My Heart'. Omdat we straks 'The Beatles' hier mogen verwachten heeft Marcel wat meer rock 'n roll in hun set gestoken door nummers van de Stones te brengen zoals 'It's All Over Now' en 'Jumping Jack Flash'.

Niet enkel het makkelijk meezingende 'Hello Mary Lou' kwam aan bod bij dit trio maar ze kozen ook de wat moeilijkere weg met 'Badge' uit 1969 van Cream. Nummers als 'In My Chair' en 'Man Of The World' kunnen door hun horde fans worden meegezongen maar doordat 'Gevarenwinkel' in eerste instantie ontstaan is als een 'Blues Festival' vonden Marcel, Joop en Willy dat ook 'Rollin' and Tumblin' niet mocht worden vergeten.

Na die ene wereldhit van George Gershwin uit 1935 kiezen die van 'Alcatraz' om ook de Belgische popcultuur wat naar voren te schuiven en naast 'Robbin' The Liqour Store' van The Scabs komt wat onverwacht ook 'Smidje' van Laïs de tent te vullen. Helaas krijgen we 5 bands vanavond en is de playtime beperkt maar den Doc' kan toch niet anders dan deze locals een bisser geven en na Neil Diamond's 'Sweet Caroline' voegen deze lokale outlaws er met Maria van Raymond er stiekem nog een extra nummer aan toe.

Vervolgens trekken we uitzonderlijk op deze eerste dag richting kleine tent waar de 'Die Hards' ons staan op te wachten. Voor deze gelegenheid op een odium hebben ze hun versterkt door een drummer en gitarist en samen met zangeres 'Renee Bonne' kruipen we weerom in het arsenaal van covers maar dan in een XXL versie.

Niet evident om een 24-koppige band in beeld te brengen dus houden we het naast een enkele shot ook maar bij eentje van de zangeres. We spreken hier misschien wat neerkijkend over de kleine tent maar toch was deze volledig vol gelopen voor de 'Die Hards'. Hopelijk staan deze niet allemaal op de guestlist.

Nummers als de Afro-American spiritual 'Down By The Riverside' en een reprise van 'Hello Mary Lou' deden de tent zo wat ontploffen. Enigszins anders dan het oeuvre van de vorige band zijn er wel smaakmakende versies hier met 'The Great Pretender' en het meegezongen 'American Pie' van Don McClean.

Ook hun aantreden van deze 'Die Hards feat. Renee Bonne' is in tijd beperkt en zo krijgen we nog een extra boost bij eentje van de 'Blues Brothers' en na een zinderende versie van 'Proud Mary' krijgen we met 'Sweet Caroline' al de tweede reprise van de avond.

Voor de volgende band zit we in het straatje van de Tribute Bands en wel deze van Neil Young en Crazy Horse. Piet De Pessemier staat erom bekend het oeuvre van 'Crazy Horse' tot in de perfectie te beheersen. Samen met Frankie Saenen (The Scabs), Davy Janssen, Luc Schreurs, Vital Maes en Jo Smeets gaan zij hier de nummers van 'Neil Young' met 'LeNoise' tot in de perfectie benaderen. Ondertussen konden we zeggen dat het terrein boesjevol kwam te staan.

Voor diegene die nog niet zo lang zich tot muziek voelen aangetrokken nog dit. 'Le Noise' was het 31ste studio album van niemand minder dan Neil Young dat hij uitbracht op 28 september 2010. Neil Young zijn begeleidingsband in die periode waren de leden van 'Crazy Horse', ook als rockband bekend. Dus verwacht zeker geen polonaise vanavond. Covers van een iets ander allooi dan.

Eentje als 'Cinnamon Girl' komt uiteraard uit dat iconische album 'Everybody Knows This Is Nowhere' uit de summer of 69. Piet en zijn 'LeNoise' tappen uiteraard ook wat graag uit dat andere vaatje met nummers als 'Comes A Time', Heart of Gold' en uiteraard ook 'Old Man'. Een algemene samenzang volgt er dan zeker op de protestsong 'Ohio' en zo zitten we dan in de era van 'Crosby, Stills, Nash & Young'.

Kiekebisj alom bij velen bij het horen van 'Almost Cut My Hair' en na 'Down By The River' komen we met 'Like A Hurricane' en zo schrijven we 1977 en na deze vlekkeloze prestatie van 'Le Noise' zijn we klaar voor 'Out of The Weekend' maar dat is voor morgen ;-)

Ondertussen is ook de vertrouwelijke 'MC' van de rootstent komen opdagen in de persoon van 'Den Huibbe' aka 'Hoebie' en waren we klaar voor de voorlaatste groep van deze 'buurtdag'. Nog even wat covers er doorheen die we met z'n allen ook kunnen mee kelen en daar zorgen die van 'Cover Up' voor. Het is al sinds 2021 dat we deze band leerden kennen als warming up voor het ontbijt op zaterdag. Na twee succesvolle concertjes kregen ze zo een plaatsje op het podium in de kleine tent.

Met hun arsenaal aan nummers openen ze hier ook voor de blues liefhebbers een jukebox aan nostalgie in welk genre ook. Zoals het echte rocker beaamt openen ze hier met die waanzinnige 'Led Zeppelin' song 'Whole Lotta Love' en met die liefde brengt deze frontjuffrouw dan ook 'Oh Well'. Ook zij hebben een horde fans mee en bezetten zo al vlug de eerste rijen van de rootstent.

De rest van de bandleden zouden best wat in de leer mogen gaan bij hun zangeres op het gebied van précense, uitgezonder de drummer want die heeft dan energie teveel. 'Cover Up' brengt de zaal onder stoom door Otis Redding zijn 'Hard To Handle' en met 'Go Your Own Way' diepen ze uit het arsenaal van die super groep 'Fleetwood Mac'.

Nog even met nummers als 'Fortunate Son' van CCR en 'What I Like About You' uit 1979 van 'The Romantics' zit ook hun moment de gloire er hier op. Of toch niet...het dak er dan af met Peter Koelewijn zijn ambi-hit 'Kom van Dat Dak Af' en dan terug naar het hoofpodium want ik waarschuw je niet meer....

En zo zijn we dan klaar voor de hoofd-act van de avond. 'The Beatles' hebben als bandje uit Liverpool tijdens de 60-ties en 70-ties voor een ware revolutie gezorgd in de muziek geschiedenis. amen met die andere Britse band schreven ze een hele brok geschiedenis en de 'Stones' zijn daar nog altijd mee bezig. Maar eerst nog de obligate voorstelling van het goede doel voor dit jaar en dat is 'Hachiko vzw', een organisatie die zich inzet voor het opleiden van assistentiehonden en daar had deze 'Golden Retriever' dan weer goed voor geoefend...waf, waf, waf.

Zo komen we ook tussen de tweestrijd van de twee horde fans van beide groepen, 'The Beatles' en 'The Stones en zullen ze ieder wel op hun manier gelijk hebben, maar vanavond winnen die van 'The Beatles'. De echte 'Fab Four' die gaven er al een tijdje de brui aan en zo onstonden dan ook de vele tribute bands van John, Paul, Ringo en George. Verspreid over de ganse wereld kozen die van 'Gevarenwinkel' er eentje uit met roots uit Tsjechie. Een dat geeft dan weer het probleem voor hun namen. John Lennon wordt hier vanavond dan maar Ludeck Maulis, Paul McCartney is dan weer Zbyneck Maulis, George Harrsion die noemt hier gewoon Petr Luz en last but not least hebben we nog Jiri Tomlisson als Roingo Starr. (Met dank aan ons Breugelkieske Heleen)

Corry Konings zong ooit van 'Hoe Je Heette Dat ben Ik Vergeten' en dat kan ik ook over de vier namen van deze 'Beatles Revival' zeggen. Wat ik niet vergeten ben zijn de talrijke hits die ze brachten en dus hopen we maar op een avond met pure nostalgie. Met 'Let Me Hold Your Hand', 'She Loves Me' en 'Please, Please Me' zit de sfeer er hier meteen in en barst er buiten een stevige plensbui los. Resultaat, de mainstage is uitverkocht voor vanavond.

Het lijkt wel op een 'Jukebox Revival' want de ene hit na de andere komt uit de boxen gerold. Hits al 'All Your Lovin' Maar ook eentje gezongen door George Harrison want voor' I'm So Happy I Can Dance With You' bekt dit toch beter dan Petr Luz. Je kan de nummers bijna niet meer bijhouden en dus is dit een flashback naar een andere era met 'A Hard Day's Night' en '8 Days A Week'

Na 'Ticket To Ride' en 'Help' was er plots een engeltje dat op mijn schouder klopte en ontwaakte ik zo uit de veronderstelling dat dit niet de real deal waren. Hoe?, gewoon omdat er hier geen legertje jonge meiden het podium kwamen te bestormen en uiteraard het gemis van Yoko Ono ;-) Ilse van 'be-MINE' vertelde me zelfs dat ze pruiken ophadden...Amaai! zeg Wauw! en zo sluiten we deze buurtdag af als een geweldig succes.

de Arena voor de avond

die ene ballon is de andere niet...

25 jaar Wall of Fame

Leentje en haar Sugar Boy's

Mother and Child reunion...

mmm...

Tattoo for Life